17 juni 2009
Natuur van Jezus
In de loop van de kerkgeschiedenis zien we al in de eerste eeuwen na Christus discussies ontstaan over de natuur van Christus. Was Christus: goddelijk, mens-/goddelijk, menselijk alleen? Was hij enkel goddelijk aan het kruis? Wanneer werd hij dan goddelijk? Was Hij misschien enkel ge�nspireerd? Deze discussie was belangrijk geworden om de verzoendood van christus legitiem te maken. Want voor sommigen was de dood van de "mens" Christus niet genoeg. En voor anderen was er het probleem dat God niet "kan" sterven. Het jonge christendom had nog maar eens een probleem gecre�erd.
Bijbel
In die dagen was het N.T. al een tijdje samengesteld, en voor elk van de meningen kon / kan men wel bijbelteksten aanvoeren als verondersteld bewijs. De discussie woedt trouwens nog in alle hevigheid, en zorgt voor verdeeldheid in christelijke rangen. Nochtans vind ik nergens in het N.T. een duidelijke uitleg, of zelfs maar een vraag over de natuur van Christus. Een goede manier om eens te bekijken hoe de apostelen de natuur van Christus zagen is, volgens mij, de openingen van de pastorale brieven te lezen.
Ik vind de vraag over Jezus' natuur helemaal overbodig. Het antwoord dat wij kunnen geven is toch maar enkel een subjectieve mening van hoe wij denken hoe Jezus' natuur zou zijn geweest.
Legitimiteit
Jezus' verzoening is de Goddelijke handtekening voor mijn amnestie. Die handtekening staat in mijn hart geschreven.
Jezus is mijn verzoeningsoffer, door God erkend en aangenomen. Meer moet ik niet weten, en daar is de bijbel heel duidelijk over. Of die handtekening nu in rode inkt, zwarte, groene, indische, chinese, of wat voor soort inkt dan ook is geschreven is niet van belang. Belangrijk is dat de handtekening er staat.
De verzoening en verlossing zijn dan ook niet afhankelijk van Jezus' natuur, maar van de aanvaarding door God. God geeft door die aanvaarding legitimiteit aan het offer van Christus.
Niet die zogenaamde theologen.